پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ التهاب دردناک سطح خارجی یک یا چند استخوان بلند ساق پا است. گاهی اوقات به آن دردهای رشدی نیز گفته می شود. پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ ممکن است در بیش از یک استخوان در یک زمان رخ دهد یا ممکن است حرکت کند و باعث لنگش در حال تغییر شود که از یک استخوان یا پا به استخوان دیگر می رود. لنگش تمایل دارد خیلی ناگهانی، خود به خود و بدون سابقه ضربه یا ورزش زیاد اتفاق بیفتد. در حالی که علت این بیماری یک راز باقی مانده است، ما حدس می زنیم که مصرف بیش از حد مواد معدنی (از طریق رژیم غذایی)، عفونت ها و عوامل ژنتیکی نقش دارند. مصرف زیاد کلسیم به ویژه با این بیماری مرتبط است.
آیا همه سگ ها تحت تاثیر پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ هستند؟
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ عارضه ای است که سگ های جوان و با رشد سریع را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه ممکن است در هر نژادی از سگ رخ دهد، نژادهای بزرگتر بیشتر مستعد ابتلا به این مشکل هستند .
سگ های مبتلا به پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ معمولاً بین 6 تا 18 ماه سن دارند، اما اولین علائم ممکن است در اوایل 2 ماهگی ظاهر شوند. به نظر می رسد نرها بیشتر از ماده ها مبتلا می شوند، اگرچه هر دو جنس می توانند به پانوستیت مبتلا شوند. سگهای مبتلا اغلب تا زمانی که به سن 2-2.5 سالگی برسند، دورههای مکرر پانوستیت را تجربه میکنند که در آن زمان خود به خود برطرف میشود. با این حال، سگ های 5 ساله با این بیماری تشخیص داده شده اند.
نژادهای آسیب پذیر پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ اغلب در نژادهای زیر دیده می شود که به ترتیب شیوع فهرست شده اند (توجه داشته باشید که برخی از نژادهای کوچکتر نیز شامل می شوند):
ژرمن شپرد (شایع ترین)
گریت دین
گلدن رتریور
لابرادور رتریور
روتوایلر
دوبرمن پینچر
باست هاند
علت پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ چیست؟
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ یک وضعیت دردناک است و درد احتمالاً ناشی از افزایش فشار داخل استخوان و/یا تحریک گیرنده های درد در پریوستوم (پوشش بافت نرم خارجی استخوان) است. علت اصلی پانوستیت ناشناخته است، اما ژنتیک، استرس، عفونت، متابولیسم یا تغذیه ممکن است عواملی باشند. از آنجایی که به نظر می رسد ژرمن شپردها مستعد ابتلا به پانوستیت هستند، ممکن است یک جزء ژنتیکی در این بیماری وجود داشته باشد، حداقل در این نژاد.
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ قسمت میانی استخوان های بلند را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث تولید استخوان در داخل حفره مغز می شود. خوشبختانه، این بر توانایی مغز استخوان برای تولید سلول های خونی تأثیر نمی گذارد و هیچ آسیب پایداری به مغز استخوان وارد نمی شود.
علائم بالینی پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ چیست؟
علائم پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ از نظر شدت بسیار متفاوت است. برخی از سگ ها تقریباً به طور نامحسوس تحت تأثیر قرار می گیرند در حالی که برخی دیگر درد متوسطی را تجربه می کنند. در موارد نادر، درد ممکن است به قدری شدید باشد که سگ ها به دلیل عدم کنترل موثر درد، باید به طور انسانی کشته شوند.
علامت معمولی پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ لنگش ناگهانی، غیرقابل توضیح و دردناک یک یا چند پا است. لنگش ممکن است خفیف یا شدید باشد. لنگش "تغییر پا" برای این سگ ها رایج است. به عبارت دیگر ممکن است یک روز در اندام عقبی لنگ بزنند، یک روز در جلو.
شایع ترین استخوانی که درگیر می شود بازو (بالا بازو) است، اما پانوستیت ممکن است در رادیوس و اولنا (هر دو استخوان در ساق پا)، استخوان ران (ران) و/یا درشت نی (پایین ساق پا) دیده شود. استخوان آسیب دیده در لمس دردناک خواهد بود. همچنین ممکن است متوجه علائم دیگری مانند تب، غذا نخوردن، خستگی یا کاهش وزن شوید.
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ معمولاً چرخهای است، با دورههایی از بدتر شدن علائم و پس از آن دورههایی بهبود. درد اغلب از یک پا به پا دیگر منتقل می شود. هر قسمت از لنگش ممکن است چند روز تا چند هفته طول بکشد. دوره بین اپیزودها اغلب حدود یک ماه است، اما ممکن است متفاوت باشد.
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ چگونه تشخیص داده می شود؟
اطلاعات سلامتی سگ شما، مانند سگی جوان و بزرگ با شروع ناگهانی لنگیدن، اغلب بزرگترین سرنخ است. برای معاینه فیزیکی، دامپزشک شما ابتدا سگ شما را در حین راه رفتن تماشا می کند تا تشخیص دهد کدام پاها آسیب دیده اند. سپس، دامپزشک یک معاینه ارتوپدی را با فشار محکم بر روی تمام قسمت های پا، پشت و گردن انجام می دهد تا واکنش های درد را بررسی کند. آنها همچنین تمام مفاصل سگ شما را خم می کنند .
سگهای مبتلا به پانوستیت زمانی که دامپزشک روی استخوانهای بلند پایشان فشار میآورد، احساس درد میکنند. سگ شما ممکن است دچار تنش شود یا حتی گریه کند و به نقطه ای نگاه کند که وقتی دامپزشک استخوان را فشار می دهد دردناک است.
اشعه ایکس همچنین می تواند به تشخیص پانوستیت در سگ ها کمک کند. معمولاً مغز استخوان تیرهتر از قسمت بیرونی استخوان است که به آن قشر میگویند. در پانوستیت، استخوان کورتکس را می توان دید که به داخل حفره مغز تیره کشیده شده است.
با این حال، علائم درد ممکن است تا 10 روز قبل از اینکه عکسبرداری با اشعه ایکس تغییراتی را نشان دهد، رخ دهد، بنابراین یک عکسبرداری معمولی با اشعه ایکس لزوماً به این معنی نیست که سگ شما مبتلا به پانوستیت نیست. اما اشعه ایکس به رد سایر علل درد استخوان در سگ ها مانند عفونت ها، تومورها و شکستگی استخوان کمک می کند. اشعه ایکس تأیید می کند که درخشندگی مشخصی در هسته استخوان های آسیب دیده دیده می شود. تشخیص با اشعه ایکس (رادیوگرافی) تأیید می شود که معمولاً افزایش مشخصی در تراکم استخوان های آسیب دیده را نشان می دهد. درجه تغییر ممکن است با شدت لنگش مطابقت نداشته باشد. در برخی موارد، شواهد رادیوگرافی ممکن است تا 10 روز پس از شروع لنگش وجود نداشته باشد. در این موارد، اشعه ایکس مکرر 2 هفته بعد، تشخیص را تایید می کند. پس از برطرف شدن وضعیت، تراکم استخوان نرمال می شود و استخوان در اشعه ایکس طبیعی به نظر می رسد.
دامپزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون، به ویژه شمارش کامل خون (CBC) را برای جستجوی علائم التهاب سیستمیک که ممکن است از این تشخیص حمایت کند، توصیه کند.
درمان پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ چیست؟
اگرچه پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ خود محدود شونده است و خودبهخود برطرف میشود، این بیماری در طول دورههای لنگش بسیار دردناک است. در این مواقع، درمان با استفاده از داروهای ضد درد (مسکن ها) و/یا داروهای ضد التهابی (مانند ملوکسیکام، نام تجاری Metacam®) در صورت نیاز حمایتی است. گاهی اوقات، برخی از سگها ممکن است به یک ضدالتهاب بهتر از دیگری پاسخ دهند، بنابراین اگر هنوز درد دارند، استفاده از یک داروی دیگر ممکن است مفید باشد.
"کنترل درد همیشه باید انجام شود تا به حیوان خانگی شما کمک شود احساس راحتی بیشتری کند؛ انکار کنترل درد سگ شما غیرانسانی است."
در طول دورههای لنگش، ورزش باید محدود شود. بین دورهها، ورزشهای سبک تا متوسط باید تشویق شوند، اما ورزش سخت یا شدید، مانند پیادهرویهای طولانی، ممنوع است.
برخی از سگ های مبتلا به پانوستیت اشتهای ضعیفی دارند. در این موارد، مهم است که اطمینان حاصل شود که یک رژیم غذایی متعادل و اشتها آور به آنها داده می شود. در برخی موارد، مکمل هایی مانند مواد مغذی، اسیدهای چرب امگا 3 یا آنتی اکسیدان ها ممکن است مفید باشند.
پیش آگهی پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ چیست؟
پانوستیت (دردهای رشدی) در سگ یک بیماری خود محدود شونده است، به این معنی که در نهایت از بین خواهد رفت. این بیماری باید تا زمانی که سگ به سن 18-24 ماهگی برسد کاملاً برطرف شود. هر دوره لنگش نباید بیش از 3 هفته طول بکشد. اگر لنگش حیوان خانگی شما بدون تسکین بیش از 4 تا 5 هفته ادامه یابد، این احتمال وجود دارد که سگ دچار اختلال استخوانی دیگری شده باشد .
پیشگیری پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ
پیشگیری از پانوستیت ( دردهای رشدی) در سگ به بهترین وجه از طریق توجه دقیق به تغذیه حاصل می شود. سگ های نژاد بزرگ باید مراقب باشند که رژیم غذایی دریافت کنند که کلسیم اضافی را تامین نمی کند. رشد آهسته تر کلیدی است - به این معنی که غلظت های کمتر پروتئین و چربی باید تجویز شود. رژیم های "نژاد بزرگ" اکنون به طور گسترده به صورت تجاری در دسترس هستند و شاید این رژیم های غذایی برای رشد طبیعی در سگ های نژاد بزرگتر باشند.
از آنجایی که وراثت پذیری این بیماری یک مشکل بسیار واقعی است، سگ های مبتلا و والدین سگ های مبتلا باید عقیم شوند تا از انتقال ارثی این صفت جلوگیری شود.
به سگ مبتلا به پانوستیت ( دردهای رشدی) چه غذا یی بدهیم؟
مصرف بیشتر یک رژیم غذایی کم انرژی منجر به دریافت کلی پروتئین و کلسیم بیشتر می شود. یک گزینه بهتر این است که به سگ آسیب دیده با یک رژیم غذایی با کیفیت بالا که به طور خاص برای توله سگ ها یا نوجوانان نژاد بزرگ فرموله شده است، تغذیه کنید و مقدار غذا را محدود کنید تا سگ در وزن بدن لاغر و سالم بماند.
کلیه حقوق و امتیازات این مقاله متعلق به شرکت صنایع کیارام میباشد. باز نشر این مقاله در صورت ایجاد لینک مستقیم به این صفحه بلا مانع میباشد.
دیدگاه خود را بنویسید